https://nytimes.com/opinion/israel-gaza-ceasefire
De reden dat ik zo op mijn hoede was over de invasie van Israël in Gaza met als doel Hamas volledig uit te schakelen, was zeker niet uit sympathie voor Hamas, dat nog meer een vloek op het Palestijnse volk is geweest dan op Israël. Het was uit diepe bezorgdheid dat Israël handelde uit blinde woede, gericht op een onbereikbaar doel – Hamas van de aardbodem wegvagen zoals een van zijn ministers bepleitte – en zonder plan voor de ochtend erna. Door dit te doen zou Israël voor altijd in Gaza kunnen blijven steken – al zijn pathologieën in eigen hand nemend en zijn ruim twee miljoen mensen moeten regeren te midden van een humanitaire crisis, en erger nog, het in diskrediet brengen van juist het Israëlische leger waarin het het vertrouwen van de Israëliërs probeerde te herstellen. Eerlijk gezegd dacht ik terug aan Amerika na 9/11. En ik vroeg mezelf af: wat zou ik willen dat ik meer had gedaan voordat we twee oorlogen van wraak en transformatie in Afghanistan en Irak lanceerden, waarvoor zij en wij een enorme prijs betaalden?
@ISIDEWITH6mos6MO
Hoe beïnvloeden persoonlijke gevoelens van rechtvaardigheid of wraak de beslissing van een land om oorlog te voeren, en is dit gerechtvaardigd?
@ISIDEWITH6mos6MO
Kan een militaire reactie op extremisme ooit succesvol zijn zonder de onderliggende kwesties aan te pakken die dergelijke ideologieën voeden?
